Zimowa magia Leny

W kuchni pachniało piernikami. Lena stała na stołku i ostrożnie polewała jednego lukrem. Dziadek siedział przy stole i obierał pomarańcze. Z radia cicho płynęły kolędy. – Dziadku, który piernik jest najładniejszy? – zapytała dziewczynka, trzymając w dłoni lukrowane serduszko. – Ten z odciśniętym kotem – uśmiechnął się dziadek. – Bo to twój. Za oknem sypał śnieg. Lena patrzyła, jak płatki przyklejają się do szyby. Na parapecie spał kot Felek, zwinięty w kłębek. Dziadek dopił herbatę i wstał. – Chodź, ubierzemy choinkę, zanim mama wróci z zakupów. – Już stoi w pokoju! – zawołała Lena i pobiegła przodem. Choinka pachniała lasem, a pod nią leżały kartony z bombkami i światełkami. Lena ostrożnie wyjęła czerwoną kulę. – Dziadku, zobacz! Ta się błyszczy jak nowa! – Stara jak świat – zażartował dziadek. – Wisiała już na niejednej naszej choince. Lena zawieszała bombkę po bombce, aż wreszcie została jedna pusta gałązka na dole. – A tu co powiesimy? – zastanowiła się. – Może piernika? – podsunął dziadek. – Lepiej nie. Felek go zje! – roześmiała się. W tym momencie coś zaszeleściło pod stołem. Felek zniknął między pudełkami. Lena zajrzała pod spód i zobaczyła, że kot ciągnie złotą wstążkę, którą miała związać prezent dla babci. – Ej, złodzieju! Oddaj! – wołała, śmiejąc się i ścigając kota po pokoju. Dziadek udawał sędziego. – Kto pierwszy złapie wstążkę, ten pakuje prezenty! Wieczorem choinka już lśniła, a z kuchni pachniało kolacją. Po posiłku Lena usiadła na dywanie i wpatrywała się w światełka....